Κάντε κράτηση smart ή street smart;
Τι δεν σου διδάσκει το σχολείο
Reem Anani
Στην εποχή μας, η ανθρωπότητα έχει πρόσβαση σε όλες σχεδόν τις καταγεγραμμένες πληροφορίες που υπάρχουν τις τελευταίες 2-3 χιλιετίες. Ταυτόχρονα, τα παιδιά μας (και ίσως ακόμη και εμείς) τείνουν να το παραβλέπουν αυτό. Τα βιβλία, τα άρθρα και άλλα μέσα που εξετάζουμε συχνά έχουν κάποιου είδους μεγάλη άνοδο ή ιστορία επιτυχίας. Αυτό ισχύει για τα περισσότερα αν όχι όλα τα είδη των μέσων ενημέρωσης, είτε πρόκειται για φαντασία, επιστημονική φαντασία, ιστορική μη φαντασία ή κάτι εντελώς άλλο. Καθώς διαβάζουμε αυτές τις ιστορίες επιτυχίας και τις ανατροπές, δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι κάτι παρόμοιο θα συμβεί σε εμάς, τα παιδιά μας ή τις οικογένειές μας συνολικά. Αυτό εγείρει τα ερωτήματα: «Τι διακρίνει όλους τους επιτυχημένους ανθρώπους από την υπόλοιπη ανθρωπότητα; Πώς έφτασαν σε τόσο υψηλό επίπεδο πρακτικής ευφυΐας σε σημείο που ξεπέρασαν τους άλλους σε αυτόν τον βαθμό; Είναι πραγματικά τα πτυχία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ό,τι χρειάζεστε;»
Η ειλικρινής απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι όχι. Ας μιλήσουμε για δύο διαφορετικούς όρους που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε αυτήν την έννοια: «έξυπνο βιβλίο» και «έξυπνο στο δρόμο». Οι έξυπνοι άνθρωποι τείνουν να έχουν υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, που δεν ξέρουν πώς να εφαρμόσουν αυτά τα σύνολα ακαδημαϊκών δεξιοτήτων ή γνώσεων στον πραγματικό κόσμο. Θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα άτομο με διδακτορικό, που δεν έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τη ζωή του, πόσο μάλλον τα έργα. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη πραγματικής εμπειρίας σε οποιοδήποτε είδος διαχείρισης. Ο πραγματικός κόσμος παραμένει για αυτούς ένα τρομακτικό και άγνωστο βασίλειο λόγω ενός παράλογου φόβου. Αυτός ο φόβος τους στερεί την ικανότητα να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους και εξαλείφει τις ευκαιρίες τους για ουσιαστική δημιουργικότητα και ανάπτυξη, για να μην αναφέρουμε την εξάρτηση που έχει δημιουργήσει αυτό το άτομο όλα αυτά τα χρόνια μαζί με μια σοβαρή πεποίθηση ότι όλα όσα αξίζουν, χρειάζονται και θέλουν θα έρθουν. από ένα διαφορετικό, «καλύτερο» άτομο. Ο τρόπος που αισθάνεται αυτό το άτομο μπορεί εύστοχα να συγκριθεί με την αδυναμία. Αυτή η έλλειψη δράσης παραμένει στους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους μέχρι το τέλος της ζωής τους και συχνά κληρονομείται.
Η άποψή μου, η οποία έχει διαμορφωθεί μέσα από τις δικές μου εμπειρίες με τους πελάτες μου και την έρευνα που έχω πραγματοποιήσει σε πολλές ιστορίες επιτυχίας σε όλο τον κόσμο, είναι ότι η επιχειρηματικότητα πρέπει να ξεκινά από νεαρή ηλικία για να βοηθήσει στην ανάπτυξη του street smarts.
Για παράδειγμα, ο Μπιλ Γκέιτς κατατάχθηκε ως ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο για πολλά συνεχόμενα χρόνια. Άρχισε να εργάζεται και να εκπαιδεύεται στους υπολογιστές όταν ήταν στην 8η δημοτικού το 1968. Εκείνη την εποχή, η μητέρα του ήταν μέλος του Συλλόγου Γονέων Δασκάλων (ΠΤΑ). Μαζί με άλλους γονείς, κυρίως μητέρες, στο σύλλογο, μάζευαν δωρεές από την κοινότητα και αγόρασαν έναν υπολογιστή (τότε σπάνια θα έβλεπες υπολογιστή σε κανένα σχολείο). Στην 8η δημοτικού, ο Μπιλ Γκέιτς και οι φίλοι του περνούσαν πολύ χρόνο σε αυτόν τον υπολογιστή, μια συνήθεια που συνεχίστηκε μέχρι το γυμνάσιο. Για να συνεχίσει τη φιλοδοξία του να εργάζεται σε υπολογιστές και προγραμματισμό, ο Γκέιτς βρήκε τον δρόμο του, μέσω ενός φίλου, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον όπου συνέχισε να μαθαίνει προγραμματισμό και υπολογιστές. Ως μαθητής γυμνασίου, ο Μπιλ και οι φίλοι του έλαβαν μια προσφορά από το πανεπιστήμιο: Θα μπορούσαν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές τους αρκεί να έκαναν μερικές δουλειές προγραμματισμού για το πανεπιστήμιο. Ο Γκέιτς βεβαιώνει ότι περνούσε πάνω από 8 ώρες προγραμματίζοντας την ημέρα, συμπεριλαμβανομένων των Σαββατοκύριακων. Όλη αυτή η δουλειά και η πρώιμη έκθεση στον πραγματικό κόσμο είχαν ως αποτέλεσμα τον Mr. Ο Γκέιτς κάνει το άλμα για να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία. Σύμφωνα με τα λόγια του, «Συνήθιζα να κοιμόμουν στο πληκτρολόγιο μου». Συνήθιζε να φύγει κρυφά από το σπίτι για να πάει στο πανεπιστήμιο για να συνεχίσει τον προγραμματισμό και να κυνηγήσει το πάθος του. Η ιστορία συνεχίζεται, αλλά το θέμα είναι ότι αν οι γονείς του Μπιλ Γκέιτς επέμεναν να περιμένει 4 χρόνια για να τελειώσει το γυμνάσιο και μετά άλλα 4 χρόνια στο κολέγιο, δεν θα είχαμε ακούσει για τον άνθρωπο που ξεκίνησε τη Microsoft και δεν θα έχει πετύχει τον πλούτο και την επιτυχία του. Όπως μπορούμε να δούμε, ο μεγαλύτερος παράγοντας για την επιτυχία του ήταν η πρώιμη έκθεσή του στον προγραμματισμό και η σκληρή δουλειά του.
Είναι πολύ πιο εύκολο για τους νέους να γίνουν επιχειρηματίες από τους ενήλικες, επειδή έχουν πολύ μικρή ευθύνη και καθόλου έξοδα, επομένως μπορούν να βάλουν το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειάς τους για να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση. Μπορούν να εργαστούν και να διασκεδάσουν με τα χόμπι τους χωρίς το φόβο της αποτυχίας και το βάρος της υπερβολικής σκέψης, επειδή, στο μυαλό τους, απλώς παίζουν ένα άλλο παιχνίδι χαμηλών στοιχημάτων και προσπαθούν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους εμπειρίας.
Έτσι, με βάση την ιστορία του Bill Gates (και πολλών άλλων φυσικά), διαπιστώνουμε ότι η πρώιμη έκθεση στην επιχειρηματικότητα μπορεί να προκαλέσει μια αλλαγή τόσο ορατή όσο η νύχτα και η μέρα. Ένα άλλο πλεονέκτημα για τους πρώτους επιχειρηματίες είναι η πρακτική ευφυΐα—να μπορούν να διαβάζουν ένα δωμάτιο, να ξέρουν τι να πουν και σε ποιον, να ξέρουν πότε να μιλήσουν, ενώ επίσης να ξέρουν πώς να εκφράσουν αυτό που θέλετε να πείτε για να επιτύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, όταν δύο άτομα κάνουν αίτηση για συνέντευξη για δουλειά και έχουν τα ίδια προσόντα και εκπαίδευση, αυτός που θα πάρει τη δουλειά είναι αυτός που μπορεί να παρουσιάσει καλύτερα τον εαυτό του και να δείξει τα ταλέντα του με καλύτερο τρόπο. Αυτό είναι συνήθως κάτι που μαθαίνεις από πραγματικές καταστάσεις. Εν ολίγοις, αυτοί που αρπάζουν τις ευκαιρίες και παίρνουν ρίσκα στη ζωή είναι εκείνοι με πιο πρακτική ευφυΐα, την οποία μπορεί να αποκτήσει κάποιος μαθαίνοντας, εξασκώντας και περιβάλλοντας τον εαυτό του με τέτοια νοημοσύνη.
Για να ξεκινήσει κανείς την πορεία προς την επιχειρηματικότητα και την επιτυχία απαιτεί να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να πιστεύετε σε αυτό που ονομάζεται “συνεχής μάθηση”. Όπως είπε κάποτε ο Brian Tracy: «Αυτοί οι άνθρωποι που αναπτύσσουν την ικανότητα να αποκτούν συνεχώς νέες και καλύτερες μορφές γνώσης που μπορούν να εφαρμόσουν στην εργασία τους και στη ζωή τους θα είναι οι κινητήριες δυνάμεις στην κοινωνία μας για το άπειρο μέλλον. Το καλύτερο πράγμα στη ζωή είναι να διατηρείς το μυαλό σου νέο». Ουσιαστικά, όσοι συνεχίζουν να προσπαθούν για νέες πληροφορίες παραμένουν στην κορυφή της ζωής τους για περισσότερο, επειδή αυτά που μαθαίνουμε καθορίζουν πόσο ικανοί είμαστε στο να πετύχουμε νέα πράγματα, να σκεφτόμαστε νέες ιδέες, να βρίσκουμε νέες λύσεις σε προβλήματα και πολλά άλλα. Δεύτερον, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι η πρώιμη έκθεση στην πραγματική εμπειρία ζωής και το πάθος για αυτό που κάνετε.
